∼op reis naar downunder∼
Alweer een half jaar geleden dat je een bericht over mijn ervaringen met het schilderen ontving. Vlak na het laatste bericht in december reisde ik met ons gezin naar Nieuw-Zeeland. Een lang gekoesterde wens om terug te keren naar een plek uit mijn kindertijd en dat – samen met ons gezin – ging in vervulling. Voor mijn vertrek had het schilderen over water en aarde me bij geborgenheid gebracht. Ik liet het open wat de reis met me zou doen; wat het onderwerp zou zijn na terugkeer. De natuur heeft mij zo in het diepst van mijn zijn getroffen dat het al jaren meegaande thema me op nieuwe wijze blijkt te inspireren. Daarbij zijn we in aanraking gekomen met de manier waarop Maori’s daar met de natuur leven. Hoe zij bezield en bezielend dat wat natuur is en biedt eren en ermee leven. We bezochten een dorp waar een aantal stammen Maori’s gasten ontvangen om hen hun leefwijze te laten zien. De puurheid, het vanzelfsprekende respect voor de natuur en het er op een handige manier gebruik van maken maakten indruk op ons.
twee meren
Later vonden we een plek die ik me als kind goed herinnerde. Twee meren liggen naast elkaar en hebben een verschillende kleur water: Green Lake en Blue Lake. Dat vond ik als kind al fascinerend. Sinds 2011 worden gebieden in Nieuw-Zeeland teruggegeven aan Maori gemeenschappen. Eindelijk wordt recht gedaan aan een verdrag uit de 19-de eeuw! Zo is Green Lake ook aan de Maori’s teruggegeven. Dat stuk natuur wordt sindsdien volledig met rust gelaten. Het naast gelegen Blue Lake is aan de Kiwi’s en wordt gebruikt voor recreatie. Een aanlegsteiger, waterskiën, bootjes en zwemmen. Ondanks dat het er niet druk was, is het verschil groot. Hoe de natuur door al die activiteiten verstoord wordt, is goed waarneembaar.
rivieren
De rivieren in dit dunbevolkte schitterende land mogen meanderen, hoog en laag water bevatten vond ik ook indrukwekkend. Prachtige patronen van afsplitsingen en weer samenvloeien, stenen in maten en kleuren nu met laag water zichtbaar er omheen. Dan is die brede Waal hier voor de deur meer een groot kanaal. De vele kleuren van het water in meren, rivieren, beekjes en stroompjes zijn gelukkig op vele foto’s vastgelegd; anders zou je het niet geloven. Alle kleuren blauw en groen helder of juist helemaal niet en alles wat er tussen ligt. In de thermische delen met geisers en bubbelende modder vind je zelfs het hele kleurenpalet.
Eenmaal terug werd al snel duidelijk dat ik deze intense indrukken in mijn schilderwerken wilde uitdrukken. Mijn voornemen voor 2018 is om in stilte dieper water en aarde onderzoekend te schilderen. 2017 stond in het teken van het krachtig naar buiten treden, nu wil ik weer inkeren. Schetsend, studies makend, met een ander kleurenpalet experimenterend ben ik in de weer. Op een groter formaat doeken van zwaardere kwaliteit. De reacties en verkopen hebben mij daarin aangemoedigd. De resultaten houd ik nog even voor mezelf in mijn atelier. Tijdens de open atelierroute WaardArt 29 en 30 september zullen de eerste werken te zien zijn. Je bent natuurlijk van harte welkom hier in Ophemert aan de dijk. In de agenda kun je actuele gegevens en informatie vinden. Voor nu heb ik een foto gekozen van een plek die al in een schilderwerk is verwerkt.
schrijfcursus
Verder heeft Hélène Jansen-van Bavel, bij wie ik de laatste jaren hele boeiende schilderlessen volg, mij geprikkeld om in haar atelier in Zutphen een schrijfcursus te geven. ‘schrijven om te verbinden’ is de titel. Ontzettend leuk om dit door te geven. Het schrijven dat ik op deze manier al lange tijd beoefen is een manier om ervaringen en inzichten uit het dagelijks leven onder de loep te nemen en te verdiepen. Ook bij het schilderen is het voor mij een zeer behulpzame manier van verbinden van mijn binnenwereld met mijn buitenwereld. In de agenda lees je er meer over. Er zijn nog enkele plaatsen vrij.
voortgang
Mocht je dus gedacht hebben dat ik in het niets verdwenen was, dan is nu duidelijk geworden dat ook als ik niets bericht mijn zoek- en ontdekkingstocht naar vertalen van indrukken op doek en papier door blijft gaan. Nog steeds is water en aarde mijn thema, wat door de reis een nieuwe impuls heeft gekregen waar ik voorlopig op voort kan gaan.
Wens je een hele goede zomertijd met veel mooie buitenindrukken, want wat is er veel te beleven in de natuur om ons heen!
Hartelijke groet, Monique Mortier.